Het is alweer even een tijdje geleden dat er een blog verscheen…ruim een jaar…oeps!
2024 was gewoon een beetje raar, chaotisch en toch ook wel superdruk.
Na een masterclass over marketing te hebben gevolgd, werd ik weer geïnspireerd tot het schrijven van een blogje, dus vanaf nu pakken we de draad weer op.
Via de sociale mediakanalen had ik een poll gemaakt en daar kwam uit dat een persoonlijke en informatieve blog een mooie combinatie zou kunnen zijn.
Laten we deze dan maar gelijk persoonlijk beginnen!
Het jaar 2024 was zoals gezegd beetje druk en chaotisch en er was op dat moment geen inspiratie of motivatie om een blog te schrijven. Zoals velen inmiddels weten was er binnen de familie, bij mijn vriendin/nicht borstkanker geconstateerd. Ze heeft een zwaar traject gehad met chemo’s, operatie en bestralingen. Op https://www.triplenegatief.nl/ houdt ze een blog bij. Neem gerust een kijkje.
Mijn moeder heeft ook borstkanker gehad toen ik 16 was. Op die leeftijd besef je het allemaal niet zo, maar nu kwam dit zo dichtbij. Er zijn heel wat tranen gelaten, samen, maar ook alleen.
Het verdriet, de pijn, de gesprekken, de knuffels, bloemetje brengen, theetje doen, een luisterend oor bieden dat is het enige wat ik kon doen.
Maar er was ook zeker een schuldgevoel. Mijn leven ging ten slotte door. Een festival hier, een concert daar… en altijd dacht ik aan haar: haar leven stond stil op dat moment. Als ik last had van mijn rug, vond ik dat ik er niet over mocht zeuren (deed ik natuurlijk wel 😉 ), want mijn rugpijn was niets in vergelijking wat zij mee moest maken.
Gelukkig kon ik het ook met cliënten er over hebben en die konden heel goed een spiegel voorhouden dat iedereen zo zijn eigen pijn heeft, en dat dat er ook mag zijn. Wat hetgeen ook is waardoor diegene niet lekker in zijn of haar vel zit. En laten we eerlijk zijn klagen over iets lucht toch altijd weer op 😉 .
Inmiddels gaat het steeds een klein beetje beter met mijn vriendin. Ze is er nog lang niet en deze weg gaat met ups-and-downs en daarin hoop ik er voor haar ook te kunnen zijn. Met een lach en een traan.
Op de socials zag ik dat de Swim to Fight cancer in Alphen aan den Rijn zou zijn voor de eerste keer. Ik twijfelde… want open water zwemmen is toch net even anders dan in een zwembad baantjes trekken.
Haar partner had zich aangemeld en ik besloot ook de 2 kilometer te gaan doen. We deden het voor haar. 7 juli gingen we voor het eerst de Zegerplas in, met een hoop bombarie vanaf mijn kant. Wat was het koud!! Met wetsuit aan ben ik niet verder gekomen dan 100 meter, mijn lijf sputterde aan alle kanten tegen! Waar was ik aan begonnen…
Na vele trainingen in het meer wat uiteindelijk resulteerde in een hele hoop plezier, gezelligheid en verbinding met een mooie groep mensen, kwam ik erachter dat zwemmen echt mijn sport is. Maar dat het plezier erin mede mogelijk wordt gemaakt door de mensen waarmee je het aangaat. Ze motiveren je, letten op je en zorgen voor je.
Het maakt niet uit welke sport je beoefent maar dat is zo ontzettend belangrijk om net even een beetje meer te kunnen geven.
En daar was mijn lieve nicht ook zoveel mogelijk bij. Wat was ik trots op haar!
Doordat ik ging meedoen aan de Swim to fight cancer heb ik het ook gepromoot op de socials en in de praktijk en daar kwamen hele mooie reacties op!
De donaties kwamen van allerlei kanten en dat waardeerde ik enorm! Er zijn mooie gesprekken ontstaan in de praktijk met een lach en regelmatig een traan. Het doet me goed dat naar gevraagd werd en wordt, en er over gesproken kan en mag worden.
1 september 2024 was het dan zo ver: 2 kilometer door de Rijn. Alles klopte: het was warm met een lekker zonnetje en er waren zo ontzettend veel mensen!
Deze dag was zeer emotioneel, je voelde de spanning, er was een mooie speech en uiteraard heel veel tranen.
Er is ontzettend veel geld opgehaald en de week erna spookte het nog regelmatig door mijn hoofd. Alle berichtjes die gestuurd zijn, de reacties op de foto’s en de knuffels die ik kreeg. Onwijs bedankt!
Sinds een paar weken is de inschrijving weer geopend voor de volgende Swim to Fight cancer in Alphen aan den Rijn.
Er is een afstand toegevoegd: de 3 kilometer! Afgesproken met de man van mijn nicht: die gaan we doen!!
Zo gezegd…dus heb ik me meteen ingeschreven! (Alle donaties zijn weer welkom 😉)
https://www.fightcancer.nl/fundraisers/mariskakroon/swim-to-fight-cancer-alphen-aan-den-rijn
Terugkijkend op dit evenement ben ik zo ontzettend blij dat ik niet ongetraind die 2 kilometer heb gezwommen. Tijdens de zwemtrainingen goed gevoeld en geluisterd naar mijn lichaam: kan ik nog door of ben ik nu te koud? Ga er op tijd uit. Warm je zelf op en zorg daarna ook goed voor jezelf.
Ik hoor en lees soms wel eens dat mensen ongetraind ergens aan mee doen. Bouw het alsjeblieft rustig op en trek op tijd aan de bel als je wat voelt opkomen qua blessure of een pijntje wat niet weggaat. Al vaak genoeg geschreven en gezegd: luister naar je lichaam dan hoeft het niet te schreeuwen 😉.
Ik heb zonder klachten gezwommen en daar gaan we 7 september natuurlijk ook weer voor.
Voor nu moet ik er nog niet aan denken om het meer in te gaan, voorlopig train ik nog even in het zwembad, maar ik verheug me nu al op de zondagochtenden om met de groep het water weer te trotseren om erna weer te genieten van een lekker warm kopje thee.
Hebben jullie nog mooie doelen voor 2025? Laat het me weten en als ik wat voor je kan doen wacht niet te lang met een afspraak inplannen 😉.
Succes met de voorbereidingen en het trainen!
Veel liefs,
Mariska